Stosowanie procedur i funkcji

   1. Model programowania 

        * programowanie liniowe - klasa problemów programowania matematycznego, w której wszystkie warunki ograniczające oraz funkcja celu mają postać liniową.

        * programowanie struktualne -  paradygmat programowania opierający się na podziale kodu źródłowego programu na procedury i hierarchicznie ułożone bloki z wykorzystaniem struktur kontrolnych w postaci instrukcji wyboru i pętli.

        * programowanie modularne - paradygmat programowania zalecający stosowanie nadrzędności modułów w stosunku do procedur i bloków tworzących program. Moduł grupuje funkcjonalnie związane ze sobą dane oraz procedury i jest reprezentacją obiektu jednokrotnie występującego w programie.

        * programowanie obiektowe - paradygmat programowania, w którym programy definiuje się za pomocą obiektów – elementów łączących stan (czyli dane, nazywane najczęściej polami) i zachowanie (czyli procedury, tu: metody). Obiektowy program komputerowy wyrażony jest jako zbiór takich obiektów, komunikujących się pomiędzy sobą w celu wykonywania zadań.

        * programowanie zdarzeniowe - metodologia tworzenia programów komputerowych, która określa sposób ich pisania z punktu widzenia procesu przekazywania sterowania między poszczególnymi modułami tej samej aplikacji.


  2. Programowanie zstępujące i występujące 

        * programowanie zstępujące (top-down), czyli  "z góry do dołu" - najpierw planuje się całość, a potem dochodzi do szczegółów.

        * programowanie wstępujące (bottom-up), czyli "z dołu do góry" - ze szczegółowych elementów składa się całość.


  3. Zalety stosowania podprogramów

         * dzielenie zadania na mniejsze części - każda może być realizowania w oddzielnej procedurze lub funkcji.

        * wprowadzenie porządku do programu - zwiększenie jego czytelności i przejrzystości.

        * unikanie powtórzeń - fragmenty programu, które się powtarzają, są wyodrębnione w postaci procedur lub funkcji.

        * łatwiejsze wyszukiwanie błędów i dokonywanie poprawek - w procedurze lub funkcji można zlokalizować błędy szybciej niż na długiej liście instrukcji programu głównego.

        * programowanie zespołowe - po uzgodnieniu postaci procedur lub funkcji każdy z członków zespołu może zająć się pracą nad "swoimi" procedurami lub funkcjami.